اين كودكان بسيار بي مهابا هستند. ممكن است دست به كارهاي خطرناك بزنند كه البته عده اي از اطرافيان اين رفتارها را ناشي از بي باكي و شجاعت كودك مي دانند واين در واقع تاييد اين گونه رفتارها و باعث تشويق كودك مي شود در حالي كه بايد گفت احساس خطر واقعي _ كه طبيعي است _ و در همه ي كودكان وجود دارد دراين كودك ديده نمي شود. بسياري از والدين از شيطنت و فعاليتهاي فراتر از حد معمول كودكان بيش فعال شكايت دارند و به دنبال راه چاره اي براي آرام كردن كودك خود هستند. رفتارهاي خسته كننده و غير قابل پيش بيني اينگونه كودكان براي والدين بسيار ناراحت كننده است و به همين خاطر گاه ممكن است براي آرام كردن فرزند خود برخوردي خشن و همراه با تنبيه جسماني از خود نشان دهند. از اين رو عدم آگاهي والدين از چگونگي برخورد مناسب با اين كودكان گاه ممكن است منجر به بروز رفتارهاي ضد اجتماعي و دور از هنجارهاي جامعه در آينده شود و كودك را به جهتي خلاف هنجارهاي محيط هدايت كند .

علائم : رفتارهاي منقطع و در هم گسيخته ، بيقراري ، نقص توجه ، بي خوابي ، واكنش هاي پيش بيني نشده ، خرابكاري ، آزار رساندن به ديگران ، كنجكاوي بسيار، رفتارهاي پر خطر و ... و اگر مشكلات رفتاري كودك با انواع ناتوانيهاي يادگيري مثل ديسلكي ( نارسا خواني ) همراه باشد منجر به بروز حالت گيجي ميشود.

درمان : اين اختلال قابل درمان و تا درصد بسيار بالايي قابل كنترل مي باشد البته به سه درجه ي خفيف ، متوسط و شديد تقسيم مي شود در بيش فعالي خفيف تنها راه درمان اين است كه محيط كودك كه شامل خانه ، خانواده و مدرسه مي شود كنترل و ساماندهي شود مثلا مي توان از تشويق و تنبيه كودك استفاده كرد (بايد توجه كنيم كه تنبيه جسماني و رواني مد نظر ما نيست و مي تواند حتي در درمان مانع ايجاد كند ) در حالت متوسط و شديد هم حتما نياز به درمان دارويي ومراجعه با روان پزشك مي باشد .

ضربه هاي اجتماعي: اينگونه كودكان به دليل رفتارهاي پر خطر و غير قابل پيش بيني ، آزار ديگران و نافرماني از والدين، بيقراري، ناآرامي، فعاليت بيش از اندازه و دقت پايين (كه موجب اشتباه بيش از حد معمول ميشود) كنجكاوي بسيار و بروز رفتارهاي بيمهابا، و تمايل به كارهاي خلاف(مثل سيگار كشيدن و دروغ گويي ) ، پر حرفي و گفتار هاي پي در پي و خسته كننده ، ايجاد مزاحمت براي اطرافيان ، مورد انتقاد ديگران قرار ميگيرند و عدم دقت به جزئيات باعث ميشود كودك از عهدهي تكاليف مدرسه و ساير كارهايي كه به وي محول ميگردد برنيايد باز هم فلش هاي انتقادي اطرافيان را به سوي خود متوجه كند . اين گونه كودكان معمولا در برقراري ارتباط با گروه هم سال دچارمشكل هستند و بيشتر ترجيح مي دهند دوستي و فعاليت با بچه هاي بزرگتر و گروه نوجوانان را تجربه كنند . و در اكثر موارد هم باعث آزار و اذيت كودكان ديگر مي شود كه اين هم منجر به طرد از گروه هم سالان شده و تمامي اين موارد مي تواند منجر به عدم اعتماد و عزت نفس شود و با افزايش سن رو به افسردگي رود درحاليكه اگر نحوهي برخورد با اين گونه كودكان را خوب ياد بگيريم و به فعاليتهاي بيش از حد آن ها معني و سمت و سو دهيم، ميتوان به كودكي كه ناخواسته دچار اين اختلال شده كمك بسيار ارزندهاي كرد. تفاوتهايي در مغز اين كودكان: پژوهشگران استراليايي معتقدند كه در مغز اين كودكان نواحي ايجاد كنندهي تمركز دچار اختلال و كاهش عملكرد شده است و ديگر نقاط مغزي آنها دچار افزايش فعاليت شده همين اختلالات در مجموع باعث ميشود كه اين كودكان قدرت تمركز را از دست بدهند و ذهن آنها در هنگام انجام اكثر فعاليتها به راحتي منحرف شود (پس بخش اعظم اينگونه رفتارها مربوط به ذهن و فعاليتهاي ذهني بيشفعالان است). جالب توجه است كه بدانيم فرامين حركتي كه مغز در واحد ثانيه صادرمي كند در اين كودكان نسبت به كودكان عادي بسيار زياد است و اين باعث جنب و جوش و فعاليت بيش از حد مي شود. ذهن مبتلايان به اين اختلال در هنگام يادگيري بيش از حد معمول متوجه اطلاعات حسي مي شود و اين خود عامل حواس پرتي در هنگام به ياد آوردن موضوعات مختلف است .

توصيه هايي به والدين اينگونه كودكان

1. هماهنگي والدين در برخورد با كودكان: والدين در برخورد با كودك بيش فعال خود بايد هماهنگ باشند تا كودك فرصتي براي سوء استفاده نداشته باشد كه رفتار نادرست خود را تكرار كند. 2. ايجاد قانون براي كودك: جهت بهنجار شدن رفتارهاي كودك والدين بايد قوانيني را در منزل براي وي ايجاد كنند و در صورت انحراف از اين قوانين او را تنبيه كنند ( البته منظور از تنبيه، تنبيه جسماني و يا روحي نيست بلكه تنبيه به صورت ممنوعيت از تماشاي برنامه تلويزيون يا انجام بازي مورد علاقه ي او و امثال اين مي باشد). 3. صحبت و مشاوره با والدين كودكاني كه مشكل كودكان آنها را دارد: اين امر موجب ميشود كه والدين از تجربيات يكديگر استفاده كنند و نحوه ي برخورد آنها با كودكانشان بهبود يابد. 4. بعضي رژيمهاي غذايي مثل چاشنيها و مواد رنگي و شيميايي مورد علاقه ي كودكان ، كاكائو ، قهوه ، نسكافه ، نوشابه هاي رنگي ، تنقلات و امثال اينها در تشديد اين رفتارها كمك ميكند. 5. والدين بايد نحوه ي زندگي و بر خورد با اين كودك طبيعي اما پر هيجان با رفتاري غيرقابل پيش بيني را بياموزند البته تا زماني كه كودك بسيار كم سن و سال است اين كار بسيار دشوار مينماياند اما با رفتن به مدرسه كودك آرامتر و متمركزتر ميشود. 6. اگر كودك بسيار جسور است و ممكن است دست به بازيهاي سر خود و ابتكاري و خطرناك بزند بيشتر مراقب او باشيد تا آسيبي به خود وارد نسازد. 7. تشخيص اين اختلال بايد تا قبل از 7 سالگي باشد و حداقل تا 6 ماه به طور مداوم از كودك اينگونه رفتارها ديده شود پس در هر برههاي از زمان ممكن است كودك دچار شيطنتهاي خاص و دوره اي شود كه در چنين حالتي والدين آگاه نبايد برچسب بيش فعالي و اختلال را به كودك خود بدهند . 8. اين انرژي اضافه بايد از طريق فعاليت هاي مثبت همانند ورزش ، دويدن ، پياده روي ، فعاليت هاي جسمي سالم كه كودك را خسته مي كند مصرف شود تا انرژي بيش از حد آنها از اين طريق تخليه شود كه البته براي وادار كردن وي به اين فعاليت ها مي توانيد از تشويق و قرار دادن جايزه و هديه و انجام بازي هاي مورد علاقه ي او كمك بگيريد . 9. تا حد امكان صبور باشيد و از كتك زدن و تنبيه جسماني كودك خودداري كرده چرا كه اين امر موجب مي شود كه رفتار انتقام جويانه ي كودك تقويت شود و سركشي كند تا جايي كه ممكن است با او با احترام ، مودبانه و با محبت برخورد كنيد تا وي به شما اعتماد كند و از خواسته هايتان سر پيچي نكند. ( البته اين در مورد تمامي كودكان بايد رعايت شود و مختص كودكان بيش فعال نيست ) 10. امري كه خيلي كم در مورد كودكان بيش فعال مورد توجه قرار مي گيرد خواب شبانه ي كودك است اين كودكان بايد زودتر از هم سن و سالان خود به خواب بروند . خوابيدن خود مي تواند موجب آرامش اين كودكان شود . به طور خلاصه و مفيد كودكان بيش فعال كودكاني هستند پر هيجان، كنجكاو ، جسور، در اكثر موارد با هوش و خلاقيت بالا، اما دقت و توجه كم، ناآرام و پر جنب و جوش ... مسئلهاي كه در اين جا بايد والدين محترم مد نظر قرار دهند اين است كه كودك آنها خود عامل اين مشكل نيست و ناخواسته مبتلا گشته بنابراين سرزنش آنها به خاطر رفتارهاي غير عاديشان نه تنها كارساز نيست بلكه بسيار هم مشكل آفرين است و موجب بروز پرخاشگري بيشتر، كاهش اعتماد به نفس و بروز افسردگي ميشود و اينها زمينه هاي بسيار مساعدي براي رشد رفتارهاي ضد اجتماعي (همانند گرايش به اعتياد، قتل و ديگر موارد) در نوجواني و جواني ميباشد . پس بهتر است كه اين انرژي و توانمندي هاي فرزندمان را جهت بخشيم تا به او كمك كرده و آرامش را به او هديه دهيم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: